Na današnji datum, pre tačno 110.g. tačnije 29/30.juna 1913.g. bez objave rata, iznenadnim i opštim noćnim napadom 4.(četvrte) i 5.(pete) bugarske armije na položaje Srpske vojske (191.000 vojnika) preko reke Bregalnice i 2.(druge) armije na Grčke položaje kod Đevđelije (150.000 do 230.000 vojnika) ZAPOČEO JE DRUGI BALKANSKI RAT.
Trajao je kratko do 31.jula 1913.g. jer su se u njega nakon pobede Srpske vojske u BREGALNIČKOJ bici (trajala do 9.jula), napadom na Bugarsku uključile:
10.jula Rumunija (sa preko 300.000 – 500.000 vojnika) zauzevši DOBRUDžU i direktno ugrožavajući SOFIJU, a Osmansko carstvo ili ti Turska (sa 250.000 vojnika) napadom na TRAKIJU i bez ispaljenog metka osvajajući JEDRENE 23.jula. U ratu pored gore navedenih BALKANSKIH zemalja uključila se i Kraljevina Crna Gora (sa 12.000 vojnika). Bugarska je u rat ušla sa 500.000 do 600.000 vojnika, nezadovoljna ishodom PRVOG BALKANSKOG RATA i gubitkom dela teritorija po potpisanom LONDONSKOM SPORAZUMU od 31.maja 1913.godine. Bugarska je računala na ograničeno vođenje rata sa Srbijom i Grčkom kako bi prisvojila celu (staru Srbiju) Makedoniju i zagospodarila Balkanom, ali i da ojača svoje pregovaračke pozicije u ARBITRAŽI koju je vodio RUSKI CAR po SPORAZUMU iz 1912.nakon završetka PRVOG BALKANSKOG RATA.
DRUGI BALKANSKI RAT završen je i primirje je zvanično potpisano 31.jula 1913. a pitanje granica rešeno sporazumima iz Bukurešta i Carigrada. Bugarska je pored ljudskih žrtava (65.000 poginulih i 100.000 ranjenih vojnika) izgubila i većinu teritorija zadobijenih u PRVOM BALKANSKOM RATU, uključujući DOBRUDžU, većinu MAKEDONIJE, TRAKIJU i dobar deo EGEJSKE OBALE. Grčka je dobila SOLUN i njegovu okolinu, kao i zapadnu TRAKIJU a naša otadžbina SRBIJA postala je dominantna sila na Balkanu i bitna saveznica RUSIJE.
Sve to je izazvalo mnogo više nego frustraciju dvojne monarhije AUSTROUGARSKE (koja je zajedno sa Nemačkom svojom podrškom i navela Bugarsku da započne ovaj rat, ne čekajući započetu arbitražu kod ruskog cara) kao i ne mirenje sa novonastalom situacijom na Balkanu a posebno jačanjem i teritorijalnim proširenjem Srbije.
Sve to će biti između ostalih i razlozi koji će vrlo brzo u narednoj 1914.godini DOVESTI do novog rata koji će prerasti u “VELIKI” ili PRVI SVETSKI RAT.
I na kraju da dodam:
U DRUGOM BALKANSKOM RATU, odnosno bolje reći u BREGALNIČKOJ BITCI naša vojska učestvovala je sa 1. (prvom) i 3.(trećom) armijom, 7.pešadijskih i 1.jednom konjičkom divizijom (ukupno 127.bataljona, 33.eskadrona konjice i 253.topa) što je ukupno oko 191.000 vojnika.
Sa druge strane agresor Bugarska napala je sa 4.(četvrtom) armijom, plus makedonsko-jedrenske 4.divizije i 3.brigade ili (95.bataljona i 230.topova) što je ukupno oko 184.000 vojnika.
Naša vojska imala je 16.620 izbačenih iz stroja od čega (3.000.poginulih) a agresor Bugarska oko 30.000 (mrtvih, ranjenih i zarobljenih).
Možda kao interesantan podatak treba dodati i da je naša vojska već tada imala moderne bežične telegrafske uređaje, te sa istima prisluškivala Bugarske telegrafe, a da to oni nisu znali! Napominjem i da je najžešće borbe i gubitke tokom bitke imala Timočka divizija koja se uspešno branila od juriša dvostruko brojnijih bugarskih snaga na svom delu fronta.
