Milan Gajović: ZAROBLjENI UMOVI – SAVREMENI MANKURTI
Izvor:
Politički.rs, Foto: Ilustracija
„…Nikada nije bilo manje Boga u čoveku, draga braćo, nego danas. Nikada manje Boga na Zemlji nego danas…“ (Sveti Justin Popović, 1894-1979, iz besjede na Veliki petak, u karlovačkom patrijaršijskom hramu, 1924.)
„Ljudi ne zahvaljuju mnogo čovjeku ako ovaj želi da uzvisi njihove duhovne potrebe, da im pruži kakvu veliku ideju o njima samima, da ih natjera da osjete veličanstvenosti istinitog i plemenitog života. Ali kad čovjek obmanjuje te ptičice, kad im pruža bajke, kad im iz dana u dan pomaže da budu gori, onda je on njihov bog…“ (Johan Volfgang Gete, „Putovanja po Italiji“,1786).
„…1943.godine, Vinston Čerčil(je) na Harvardu izjavio:
–Kontrolisati ono što čovek misli nudi mnogo veće dobiti od oduzimanja zemlje ili provincija drugih naroda ili njihovog iscrpljivanja eksploatacijom. Buduće imperije će biti imperije uma.“ (Časopis „Pečat“, 19.03.2010.)
„Ne može se misliti a da se ne postoji, ali se može sasvim lijepo postojati a da se ne misli.“ (Andre Žid, 1869-1951, francuski pisac)
U svom romanu „I duže od veka traje dan“, Čingiz Ajtmatov (1928-2008, kirgizijsko-ruski pisac) pripovijeda o drevnoj legendi stvaranja mankurta, posebne vrste robova. Radi se o neobičnom načinu pretvaranja pokorenih u potpuno bezopasne ljudske jedinke.
Pleme Žuanžuana, surovih ljudi i ratnika, zarobljenim protivnicima su brijali glave i odmah na tjeme stavljali vruću kožu tek zaklane kamile („šira“) sa njenog vrata, koja je najčvršća i najprionljivija. Kako su ih držali nekoliko dana na pripeci, vezanih ruku i nogu, bez hrane i vode, kamilja koža se sušila i spajala s lobanjom i sve više je stezala, uz paklene muke.
Sušenjem, „šira“ je sve više pokrivala glavu kao šlem. Poslije nekoliko dana, bolovi su prestajali, zarobljenik je izgledao zdrav i mogao je da komunicira sa okolinom, ali je bio lišen pamćenja i svoga „ja“.
Robovi mankurti su posjedovaliniz korisnih osobina: bili su apsolutno pokorni, nikad nijesu pomišljali na bjekstvo, nije bilo neophodno njihovo čuvanje, a oni sami su bili najvjerniji čuvari svojih gospodara.
I savremena zapadna globalistička„elita“ ili „svjetska vlada“ nastoji da oblikuje svijet prema svojim interesima ovladavanja planetom. Euroatlantska „Imperija zla“, masovnom „mankurtizacijom“ (manipulacijama umom ljudi), teži da mijenja društvene prilike, uspostavi sveobuhvatnu kontrolu i pokornosti nametne zapadni sistem „vrijednosti“. To podrazumijeva, između ostalog, „upravljanje javnim mnjenjem“, „redukciju morala“ i „ugrađivanje straha“. Lansiraju se i monstruozne laži radi stvaranja povoda za izazivanje ratova i masovnih „humanitarnih“ intervencija.
Formirana je globalna džinovska laboratorija za masovnu obradu i manipulacije masama kroz kontrolu uma kao „stožera naučno – tehnološkog totalitarizma“.
Po Noamu Čomskom (1928, američki lingvista i filozof) zapadna demokratija je „sistem u kome ste slobodni da radite šta god hoćete pod uslovom da radite ono što vam mi kažemo“.
Zamisao jeste da čovječanstvo bude zarobljeno, da se otmu ključni resursi i da se izvrši poželjna distribucija svjetskog bogatstva. Zbignjev Bžežinski (1928-2017, poljsko-američki geopolitičar) je kazao kako je „u prošlim vremenima bilo mnogo lakše kontrolisati milione ljudi nego ih ubiti. Danas je puno lakše ubiti milion ljudi nego ih kontrolisati. Uskoro će biti moguće ostvariti potpunu kontrolu nad svakim građaninom i otvarati dosijea, koji će sadržavati i najličnije detalje o zdravlju i ponašanju svakog građanina. Ovi dosijei će stajati na raspolaganju vlastima“.
Bžezinski i Kisindžer, Foto: Wikipedia
A Henri Kisindžer, višedecenijski kreator i realizator globalističke agende je, svojevremeno, govorio: „Kontrolišite naftu i kontrolisaćete nacije. Kontrolišite hranu i kontrolisaćete svakog pojedinca“.
Cilj mentalne agresije („kolonizacija svijesti“) je izazivanje poželjnih promjena u ponašanju građana, u sopstvenim, ili njima protivničkim državama. Podrazumijeva promjenu individualne ili kolektivne svijesti – pranje mozga selektivnim plasiranjem (dez)informacija radi kreiranja poželjnog modela ponašanja, u skladu sa ciljevima kreatora tzv. Novog svjetskog poretka.
Svjedoci smo neprekidnog medijsko – propagandnog procesa anesteziranja građana. Mediji, kao „duhovni narkotici“, uspavljuju ljude i onesposobljavaju ih za trezveno i kritičko sagledavanje stvarnosti. Oni oblikuju naše živote, usmjeravaju nas i primoravaju da postanemo dio ljudskog stada. Kao i filmska i muzička industrija, sredstva su za programiranje i preoblikovanje čovječje percepcije.
Uspavljivanjem i pranjem mozga, preko TV i drugih medija, parališe se bilo kakav građanski otpor – pobuna. Manipulacijom informacijama može se i uticati na svijest tako da se žrtva ubijedi da je stav mentalnog agresora njeno sopstveno mišljenje.
Žan Bodrijar (1929-2007, francuski socilog, filozof i pjesnik) je tumačio da mediji proizvode posebnu viziju stvarnosti, filtrirajući prikaze ličnosti i događaja koje prenose publici. Tako se stvara nova „realnost“ – simulakrum. Dolazi do razdvajanja prirodne veze između predstava i stvarnosti. Ne postoji više razlika između stvarnosti i njenog privida i sve ih je teže međusobno razlikovati.
Medijska istina se „utiskuje u umove“ i postaje jedini pogled na svijet masovne publike koja priželjkuje zabavu.
Građani se pretvaraju u pokorno i poslušno stanovništvo, bez slobodne volje, (sa)osjećaja, ljubavi i Bogolike suštine. Svjesno ili nesvjesno, prihvataju da im se „kolonizacijom svijesti“ umrtvi savjest i tako postaju puka sredstva ostvarivanja ciljeva globalističkih, ali i lokalnih vladajućih elita. A etika otpora podrazumijeva da nijedan građanin koji drži do ljudskog dostojanstva ne bi trebalo da prilagođava nepravdi i ograničenjima slobode.
U savremenim (neo)liberalnim društvima „kolonizovane svijesti“, suzbijene političke samosvijesti i pokidanih socijalnih veza nema izričitih zabrana, ali kod većine građana ne postoji kritička svijest. Krivci za to su obrazovni sistem, medijska mašinerija i „industrija jeftine zabave“. Građanin je „suveren“ samo u ulozi potrošača. Građani nijesu potrebni kao partneri već kao poslušnici i klijenti.
„…Nezrelost (čovjekova) je nemoć da se svoj razum upotrebljava bez vođstva nekog drugog… bez tuđeg rukovođenja.“ (Imanuel Kant)
Maks Horkhajmer (1895-1973, njemački filozof i sociolog), smatrao je da je većina prisiljena na pokornost i da se samoponištava („poništenje individualnosti“), poistovjećujući se vladajućim standardima. Radi se o „površno civilizovanom svijetu“, koji podrazumijeva povlađivanje masovnoj potrošačkoj i instrumentalizovanoj kulturi.
„Briga“ za bezbjednost građana dovodi do potpune kontrole i ograničavanja ljudskih prava. Ljudima se oduzima sloboda i individualnost, ali im se, kao nagrada za nepružanje otpora, garantuje elementarna egzistencija i „zabavan“ život. Takav projekat odvodi u neslobodu ili „stanje korumpiranog bivstva“ (Bela Hamvaš, 1897-1968,mađarski pisac i esejista)
Vlast, kako kaže italijanski filozof Dijego Fuzaro (1983) „uspješno održava masu u neprekidnom dobu djetinjstva i nezrelosti“.
A savremenim sredstvima psihologije vrši se „iznajmljivanje pristanka“ građana (Erih From, 1900-1980, njemački sociolog i filozof).
Savremena „mankurtizacija“ se ostvaruje i preko perfidnog nametanja obrazaca ponašanja i načina života, putem mode i reklame. To omogućava kontrolu pojedinaca, držeći ih u iluziji da su slobodni i samoodređeni. „Popularna kultura“ odlučujuće oblikuje svijest građana. Sociolog i filozof Đuro Šušnjić (1934) smatra da je „masovna kultura prijatna diktatura, podmukla diktatura“. Rijaliti i uopšte čitava subkultura koja nam se nameće jeste u službi vladanja preko hedonizma.To je porobljavanje i kontrola nad ljudima povlađivanjem njihovim strastima i zloupotrebom ljudskih slabosti.
Proces propagandnog uslovljavanja (javnog mnjenja) opisuje se i kao „poruka koja dopire do osjećajnih organa osoba na koje treba da se izvrši uticaj“. Propagandom se nameće „jedna istina“, nametnuta i neporeciva. To je usmjereni napad i na podvijest čovjeka koja uređuje fiziološke i psihološke procese u organizmu.
Edvard Bernez (Edward Bernays, 1928, američki medijski stručnjak, otac moderne propagande) je tehniku ubjeđivanja javnosti nazvao „inženjering (proizvodnja) pristanka“– manufactor ingconsent, koja se zasniva na manipulacijama sviješću, uvjerenjima i osjećanjima građana, odnosno na uticaju na ljudske umove.
U svojoj „Propagandi“, o „oblikovanju ljudskog materijala“ on kaže:
„…(To je) svjesno i inteligentno manipulisanje ustaljenim običajima i mišljenjima masa… Oni koji manipulišu tim nevidljivim mehanizmom društva čine nevidljivu vladu, koja je istinska vladajuća sila u zemlji… Nad nama vladaju, naše umove oblikuju, naše ukuse stvaraju i naše ideje usađuju uglavnom ljudi za koje nikada nijesmo čuli… skoro u svakom činu našeg svakodnevnog života, bilo u sferi politike ili posla, našeg društvenog ponašanja i našeg etičkog razmišljanja, nad nama vlada relativno mali broj osoba… te osobe povlače konce koji kontrolišu javni um…“
Globalistička „kolonizacija svijesti“ nije moguća bez javnog pristanka i saradnje (kolaboracije) domaće vlasti. Pridobijanjem javnosti napadnute države, i akti agresije se opravdavaju i prikazuju kao „humanitarne“ , „milosrdne“ i „plemenite“ intervencije.
Posledice planetarne zapadne „mankurtizacije su i brisanje nacionalne svijesti i „doživljaja sopstvene istorije“ (Džordž Orvel, 1903-1950, britanski (engleski) pisac i novinar), defetizam (mirenje sa nacionalnim i/ili državnim porazom) i suzbijanje volje za pružanje kolektivnog otpora.
Savremena mankurtizacija na Zapadu sprovodi se i neposrednom prinudom nad „odabranim“ građanima. Cilj zapadnih tajnih službi, prije svega V. Britanije i SAD, je pronalaženje najdjelotvornijeg načina za ovladavanjem sviješću i voljom ljudi i programiranje poželjne promjene njihovog ponašanja.
Tavistok Institut u Londonu, By Mx. Granger – Own work, CC0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=94020778
Program kontrole uma u V. Britaniji sprovodi sepreko Instituta Tavistok, iz Londona, koji su, 1921.godine, osnovale fondacije Rotšilda, Rokfelera, Forda, Karnegija…. Razvio je tehnike psihološkog rata nad populacijom sveobuhvatnom kontrolom putem masovnog pranja mozga i primjenom metoda kolektivne psihologije i socijalnim inženjeringom.
Timovi psihijatara Tavistoka osmislili su i operacije strateškog bombardovanja civila radi masovnog terorisanja i slamanja morala u čitavoj naciji i državi.
Institut je razvio je i programe obuke budućih svjetskih lidera za obavljanje poslova koji im se dodijele. „…u svjetskim hramovima vrhunskog obrazovanja proizvode (se) stada mediokriteta koji su predodređeni za ključne funkcije u društvu. Ova buduća elita… je dresirana tako da ne razmišlja svojom glavom, ne pokazuje emocije, kritičko mišljenje i moralnu hrabrost.“ (Vilijam Derezevic, 1964, američki pisac, esejist i književni kritičar)
Svjetski lideri i biznismeni se treniraju tehnikama koje ih mentalno i fizički programiraju da postanu neosjetljivi, da nemaju emocija.
Tavistok je, tako, uspostavio psihološku kontrolu nad političkim liderima i vladama, usmjeravajući događaje „iza scene“. „Proizveo“ je, na primjer, i Bila Klintona, gradio mu karijeru, doveo ga u Bijelu kuću, kao i mnoge druge javne ličnosti u V. Britaniji i SAD.
Printscreen
Nastanak Instituta Tavistok je bio „ujedinjeni napor“ britanske obavještajne službe i psihijatrijskog establišmenta, a po naređenju „Kraljevskog instituta za spoljne poslove“ (Royal Institute of International Affairs – RIIA), poznatog kao „Kuća Čatam“ (Chatham House) u Londonu, koja je sinonim za sam institut. RIIA je produžena ruka britanske tajne grupe „Okrugli sto“ (formirane u Južnoj Africi, početkom 20.vijeka) koja je osmislila agendu uspostavljanja svjetske federacije anglo – nacija za dominaciju planetom.
Jedan od ciljeva „Okruglog stola“ je stvaranje međunarodnog trusta mozgova, odnosno programiranje novih generacija koje bi trebalo da rukovode vladinim i međunarodnim, korporativnim i medijskim sistemima radi uspostavljanja Novog svjetskog poretka. U okviru takvih „trustova“ važe masonska pravila o tajnosti, po kojima su samo užem krugu izabranih ili iniciranih poznati tajni ciljevi društva, dok spoljašnje krugove pripadnika čine, namjerno neupućeni, uticajni ljudi.
Pravilnik (protokol) RIIA, iz 1919.godine, strogo propisuje:
„Kada se sastanak ili dio njega održava po pravilniku Čatamhausa, učesnici mogu slobodno da koriste primljene informacija, ali se ni identitet ni funkcija govornika ni bilo kog drugog učesnika ne smiju otkriti, niti se smije pomenuti da je informacija stečena na sastanku Instituta.“
Za direktora Instituta je, 1932. godine, postavljen Kurt Levin (1890-1947, njemački psihijatar), kasnije, jedan od osnivača Službe za strateške poslove (Office of Strategic Services – OSS), američke tajne službe formirane za vrijeme Drugog svjetskog rata (preteče CIA-e). Njegove su riječi:
„Ako se teror može uvesti na širokoj osnovi u društvo – možemo obezbijediti spoljnu kontrolu društva bez problema.“
On je smatrao da društvo treba dovesti do djetinjastog stanja („fluidnost“) radi stvaranja „kontrolisanog haosa“ (u skladu sa masonskim geslom „Red iz haosa“), u kome se populacija voljno predaje spoljnoj kontroli. Zaključio je da se čovječanstvo, neprestanom „proizvodnjom“ haosa, može dovesti u „fluidno stanje“ u kome se ljudskim bićem može lako upravljati u poželjnom smjeru.
Kada spoljašnje tenzije nema, čovjek je uravnoteženo biće. Ali, kada se izvrši nepodnošljivi pritisak, sve njegove sposobnosti opadaju geometrijskom progresijom. Ljudsko biće tone u fluidnost, svodi se na životinju i postaje primitivna i regresivna ličnost koja se može u potpunosti kontrolisati. Levin je, kasnije,svoja znanja prenio u SAD.
Projekat Instituta Tavistok je obuhvatao i testiranje posledica masovne (zlo)upotrebe hemijskih sredstava za stvaranje masovne euforije u SAD, u cilju sveobuhvatne kontrole. Oko 1950.godine, pokrenut je projekat za masovnu intoksikaciju stanovništva LSD-om (Lisergic Acid Diethilamide). CIA i Tavistok su, popularizacijom i masovnim eksperimentima sa LSD-om, bez znanja stanovništva i lokalnih vlasti, kreirali tzv. „hipi pokret“.
Jedan od ciljeva Tavistoka bio je i stvaranje kontrakulture, 60-tih godina 20.vijeka, koja je pokrenula tzv. studentsku revoluciju, korišćenjem LSD-a i drugih narkotika. To nije bila spontana pobuna mladih, već pažljivo pripremljena zavjera čiji je cilj bio kontrola ljudi i uvođenjem potpuno novih riječi: tinejdžeri, kul, pop i rok muzika…
Publicista i bivši agent MI6 Džon Kolman naveo je primjer kontrole društva popularisanjem grupe „Bitlsi“. Iz Tavistoka su doveli taj britanski rok sastav u SAD, u okviru socijalnog eksperimenta kontrole masa tokom koga su ispirali mozak velikim grupama ljudi, koji toga nijesu bili svjesni:
„„Bitlsi“ su odigrali svoju ulogu kao utrenirani majmuni i pokrenuli promjene.“, napisao je Kolman.
Po njegovim riječima, Institut je „proizveo“ i mnoge druge britanske pop i rok grupe, kao i bit i hipi pokrete.
Vršene su i tajne ilegalne operacije kontrole uma (Tavistok institut, CIA…), u kojima su, bez njihovog pristanka, vršeni eksperimenti nad ljudima. U njima su učestvovali naučnici raznih profila, univerzitetske ustanove, zatvori, farmacijske kompanije, bolnice, medicinski fakulteti… Mnogi učesnici su bili izloženi psihološkom mučenju, od elektrošokova do velikih doza LSD-a, a eksperimentisano je i sa djecom od šest do jedanaest godina!
„MC Ultra“ (MC, od eng.„mindcontrol“) je šifrovani naziv za ogromni projekat kontrole ljudskog uma, koji su pokrenuli i realizovali Tavistok, CIA, britanske tajne službe i „reformisani“ nacisti – dovedeni na Zapad (prije svega, u SAD i Kanadu) u okviru operacije „Spajalica“. Projekat je okrenut 1953.godine i predstavljao je nastavak eksperimenata nacističkog ratnog zločinca Jozefa Mengelea, u Aušvicu.
Tokom ovog projekta, istraživali su se načini slamanja volje i preuzimanja kontrole tuđeg uma, te efikasni metodi upravljanja ljudskim ponašanjem. U tom cilju, prvo se razara (poništava) postojeći um i u tu novonastalu duševnu prazninu „ubacuje“ druga svjesnost – „pseudo duša“ (nova ličnost).
Drugim riječima, disocijacijom (rascjepom, slamanjem, „brisanjem“) ličnosti žrtve odnosno mijenjanjem njenih moždanih funkcija, programiranjem lažnih sjećanja, te putem elektrošokova, opijata (korišćeno je oko 700 različitih vrsta) i drugih hemijskih sredstava, hipnozom, deprivacijom (nasilnim uskraćivanjem zadovoljenja psihičkih, socijalnih i emotivnih potreba), izolacijom, verbalnim i seksualnim zlostavljanjem i drugim različitim oblicima mučenja i kažnjavanja, „proizvodi“se mentalno nova osoba – sredstvo, „zombi“. Na taj način, mnogil judi su trajno uništeni.
I dan-danas se primjenjuju iste metode, samo na sofisticiraniji i prikriveniji način.
Da zaključimo: zarobljavanje tuđih umova – „mankurtizacija“ je trajna – tradicionalna i jedna od suštinskih karakteristika ljudske civilizacije. Potčinjavanje drugog, vladanje nad drugim je, nažalost, u biti čovjekove ličnosti i njegovog karaktera.
Milan Gajović, diplomirani pravnik s advokatskim ispitom i diplomirani ekonomista, iz Podgorice 25.april 2023.godine
