Gajović: Raspisivanje i sprovođenje referenduma o tzv. francusko-njemačkom planu štetno je po interese države Srbije i njenih građana

„Aleksandar Vučić je tempirna bomba podmetnuta pod Srbiju!“
(Ukazanje Svetoga Save mojoj supruzi Dragici)

„Vlast je legitimna ili društveno prihvatljiva upotreba moći… Element legitimnosti je ključan za poimanje vlasti…(koja) zavisi od prihvatanja podređenih da oni koji su iznad njih imaju pravo da im izdaju naređenja ili uputstva.“ (Entoni Gidens (Anthony Giddens), 1938, britanski sociolog)

„Najviša mjera demokratije ne znači ni najveću mjeru slobode, ni najveću mjeru jednakosti, već najveću mjeru učešća.“
(Alan de Benoa (Alain de Benoist),1943, francuski filozof i akademik)

Narodna stranka Vuka Jeremića pokrenula je političku inicijativu za raspisivanje i sprovođenje referenduma radi izjašnjavanja građana o „Sporazumu o putu normalizacije odnosa između Kosova i Srbije“ (u daljem tekstu: Sporazum).

Nije sporno da građani vrše vlast i putem referenduma, kao najvažnijeg oblika neposredne demokratije, a u skladu sa članom 2 (Nosioci suverenosti) stav 1 Ustava Republike Srbije:

„Suverenost potiče od građana koji je vrše referendumom, narodnom inicijativom i preko svojih slobodno izabranih predstavnika.“.

Radi se o tzv. unutrašnjoj suverenosti, što znači da građani imaju najvišu vlast u okviru unutrašnjeg (ustavnog) pravnog poretka. U najširem smislu, suverenost znači priznavanje građana da organi državne vlasti rade u opštem interesu, te pristanak i podršku tim organima, uz uvjerenost u ispravnost politike koju vode i opštih pravnih akata koje donose.

Međutim, prihvatanje ove inicijative predstavljalo bi kršenje Ustava Srbije. Sa druge strane, postojala bi realna opasnost da se, manipulacijama Vučićeve vlasti, „većina“ građana izjasni za prihvatanje Sporazuma, koji je poguban po Srbiju i srpski narod u cjelini!

Prema argumentovanom tumačenju patriotski opredijeljenih srpskih pravnih stručnjaka, Sporazum je međunarodni ugovor kojim Autonomna pokrajina Kosovo i Metohija, uz ustavokršiteljnu i krivično kažnjivu saglasnost Vučića i njegove vlasti, postaje Republika e Kosovës – suverena i nezavisna druga albanska država na Balkanu! Postupna implementacija (primjena) Sporazuma, putem tzv. „Mape puta“, služi samo za obmanu srpske javnosti, da se „Vlasi ne sjete“!

Priznavanje punopravnog međunarodnog subjektiviteta lažne druge albanske države i potpuno državno iseljenje sa KiM jeste neupitni preduslov za ostajanje Srbije na tzv. „evropskom putu“, to jest, za njeno članstvo u EU.

Prihvatanje Sporazuma bio bi argument preostalim članicama EU i NATO pakta da i one priznaju lažnu drugu albansku državu, što bi omogućilo njen prijem u taj pakt i druge međunarodne organizacije, kao i za stvaranje tzv. velike Albanije.

Cilj tajne zapadne megakapitalističke vlade, koja djeluje, prije svega, preko SAD, EU i NATO pakta, jeste da se Balkan politički, bezbjednosno i ekonomski potpuno integriše u cjelovitu (neo)liberalnu koloniju Zapada, sa dvije albanske države (koje bi se ubrzo ujedinile) i unitarnom BiH (bez Republike Srpske). Ovim bi se ostvario i NATO bezbjednosni koncept integracije u taj pakt unitarne BiH i Srbije bez KiM!

Postojano, duže od decenije, postepeno priznanje državnih atributa lažne države Republika e Kosovës, od strane Vučićeve vlasti (koje uključuje i prihvatanje Sporazuma), predstavljalo je i predstavlja drastično kršenje njenog Ustava. Ovo se, prije svega, odnosi na preambulu, članove 8, 16 i 182 – 187.

1) Preambula:

„…polazeći od toga da je Pokrajina Kosovo i Metohija sastavni dio Republike Srbije, da ima položaj suštinske autonomije u okviru suverene države Srbije da, iz takvog položaja Pokrajine Kosova i Metohije slijede ustavne obaveze svih državnih organa da zastupaju i štite državne interese Srbije na Kosovu i Metohiji u unutrašnjim i spoljnim odnosima.“

2) Ustavno načelo – član 8 (Teritorija i granica):

„Teritorija Republike Srbije je jedinstvena i nedjeljiva. Granica Republike Srbije je nepovrediva, a mijenja se po postupku predviđenom za promjenu Ustava.“

3) Ustavno načelo – član 16 (Međunarodni odnosi) stav 2:

„…Potvrđeni međunarodni ugovori moraju biti u skladu sa Ustavom.“

4) Član 182 (Pojam, osnivanje i teritorija autonomnih pokrajina) stav 2:

„Republika Srbija ima Autonomnu pokrajinu Vojvodinu i Autonomnu pokrajinu Kosovo i Metohiju. Suštinska autonomije Autonomne pokrajine Kosovo i Metohija urediće se posebnim zakonom koji se donosi po postupku predviđenom za promjenu Ustava.“

5) U članovima 183 – 187 regulisani su nadležnost, finansijska autonomija, pravni akti, nadzor nad radom pokrajinskih organa i zaštita pokrajinske autonomije.

Iz naprijed navedenih razloga, raspisivanju i sprovođenju predmetnog referenduma morala bi prethoditi promjena citiranih odredbi Ustava, u skladu sa članom 203 (Predlog za promjenu Ustava i usvajanje promjene Ustava) stav 7, koji glasi:

„Referendum je obavezujući ako se promjena Ustava odnosi na preambulu Ustava, načela Ustava…“

Međutim, suštinski problem je stav 8 istog člana, koji je neophodno najprije promijeniti i radi očuvanja cjelovitosti Srbije. Ta odredba glasi:

„…Promjena Ustava je usvojena ako je za promjenu na referendumu glasala većina izašlih birača.“

Iz te ustavne odredbe proistekao je član 11 (Donošenje odluke i pravno dejstvo odluke na obavezujućem referendumu) stav 1 Zakona o referendumu i narodnoj inicijativi:

„Odluka na obavezujućem referendumu donijeta je ako je za nju glasala većina izašlih građana na teritoriji za koju je referendum raspisan.“

Poređenja radi, član 133 stav 2 Ustava Republike Srbije, iz 1990.godine, glasio je:

„Akt o promjeni Ustava smatra se konačno usvojenim ako se za njega na republičkom referendumu izjasni više od polovine ukupnog broja birača.“

Nesporno se zaključuje, da sadašnja, ustavno i zakonski određena većina za odlučivanje (koja teorijski može biti i jedan jedini birač?!) nije primjerena značaju i karakteru ustavnog referenduma. Proizilazi da obavezujuće potvrđivanje promjena najvišeg pravnog akta države, na ovaj način, može da izglasa ubjedljiva manjina građana upisanih u birački spisak!

Iz sistemskog i ciljnog tumačenja ustavnih normi proizilazi da je član 203 stav 8 u koliziji (sukobu) sa odredbama koje regulišu način odlučivanja Narodne skupštine, Ustavnog suda, Visokog savjeta sudstva, Državnog vijeća tužilaca… Za sve te organe normirano je odlučivanje većinom glasova, pod uslovom da je obezbijeđen kvorum (prisustvo više od polovine ukupnog broja članova). Proističe da taj pravni standard jedino ne važi za suverene građane, nosioce najviše (izvorne, originerne) vlasti?!

Po pravnoj teoriji, legitimitet i obaveznost odluke prilikom kolektivnog odlučivanja proističe iz obezbijeđenog kvoruma i glasanja za istu većine onih koji imaju pravo da odlučuju.

Zašto je onda novim Ustavom, iz 2006.godine, promijenjena pravedna i na pravu zasnovana odredba člana 133 stav 2 Ustava iz 1990.godine? Iz političkih razloga, a u interesu zapadnih razbijača Srbije! Naime, petooktobarskim pučem, iz 2000.godine, na vlast je došla zapadna marionetska DOS-ova garnitura koja je odlučujuće uticala na ustavni sadržaj. A jedan od njenih glavnih zadataka bio je priznanje lažne države Kosova. Zato joj je bila neophodna ustavna odredba kojom će se, na najlakši mogući način, sa minimalnom izlaznošću, obezbijediti „saglasnost“ građana, na referendumu sa samoamputacijom Srbije.

Član 203 stav 8 odgovara i sadašnjoj vlasti u Srbiji, jer je i Vučić instaliran od strane Zapada sa glavnim zadacima da Srbija prizna lažnu državu Republika e Kosovës, te da Srbija pristupi zločinačkom, terorističkom i okupatorskom NATO paktu.

Nadalje, inicijativa nije prihvatljiva ni zbog nemogućnosti kontrole radi sprečavanja realno mogućih manipulacija Vučićeve vlasti referendumskim procesom i rezultatima. Manipulativna referendumska „podrška“ legitimizovala bi (učinila prihvatljivim) Vučićevo saglašavanje sa Sporazumom, jer „su građani tako odlučili“. Ovime bi se legitimizovali referendumi o državnom statusu i drugih djelova Srbije.

„Prihvatanje“ Sporazuma manipulacijama Vučićeve vlasti, značilo bi i da Srbija, jednostrano, odustaje od Rezolucije 1244 Savjeta bezbjednosti UN, od 10.juna 1999.godine. Realno je očekivati da bi i Rusija i Kina, kao stalne članice SB, u tom slučaju, prestale da budu garanti važenja i nepromjenljivosti Rezolucije.

Zašto je Rezolucija važna?

Zato što je u njenoj preambuli normirano:

„…ponovo potvrđujući privrženost svih država suverenitetu i teritorijalnom integritetu SR Jugoslavije… potvrđujući apel iz prethodnih rezolucija za široku autonomiju i suštinsku samoupravu za Kosovo…“

Nadalje, u tački 10 Rezolucije piše: „…narod Kosova (će) moći da uživa suštinsku autonomiju u okviru SR Jugoslavije…“, a u tački 11 „Savjet bezbjednosti odlučuje da će glavna odgovornost civilnog prisustva (na KiM) uključivati: a) unapređenje uspostavljanja do… konačnog rešenja, suštinske autonomije na Kosovu…“

Članom 60. stav 4. Ustavne povelje Državne zajednice Srbija i Crna Gora propisano je da „U slučaju istupanja države Crne Gore iz Državne zajednice…, međunarodni dokumenti koji se odnose na Saveznu Republiku Jugoslaviju, posebno Rezolucija 1244 Savjeta bezbjednosti Ujedinjenih nacija, odnosili bi se i u cjelosti važili za državu Srbiju, kao sledbenika.“

Jednom riječju, inicijativa Narodne stranke ne bi doprinijela rešenju kosovsko – metohijskog problema. Naprotiv!

Milan Gajović, diplomirani pravnik sa advokatskim ispitom i diplomirani ekonomista, iz Podgorice
15. april 2023.godine

Od istog autora ⇓

Nestalo je srpstva u njemu, kao da ga molitveni doručak odnio!

IZDVOJENO ZA VAS

Kovačević (Nova-D2SP): Snažniji smo mi koji smo došli svojom voljom, od onih sa puno novca i velikom organizacijom

Đorđević za ruske medije: Vučićeva politička karijera je završena 26. maja

Dan kad je Karleuša rekla „Učiću, pederu“

Jović: SVIMA VAMA KOJI STE ISPRAZNILI SEVER – PO STO PUTA VAM SVE ŽALOSNO!

Kontramitingaši i interesantno glup i temeljno neobrazovan vlasnik televizije s heklerom ispod jakne

Đorđević: Srbi sa Kosmeta su u strahu od sopstvene države i sopstvene Crkve