Kritičkim odnosom prema Vučiću zvanična Rusija presudno bi pomogla Srbiji i srpskom narodu
Izvor:
Politički.rs, Foto: Ilustracija
„Političar će učiniti sve da zadrži svoj posao – čak će postati i patriota.“ (Vilijam Randolf (William Randolph), 1650-1711, engleski plantažer, trgovac i političar)
„Državni brod jedini curi na samom vrhu.“ (Džejms Reston (James Reston), 1909-1995, škotsko – američki novinar)
„Prošlo je već, ne zaboravite, 20-21 mesec da nismo uveli sankcije (Rusiji). Hoćemo li izdržati ili ne? Ja se ne zaklinjem…(SAD i Kina) su dve ubedljivo najmoćnije zemlje, a svi ostali, ma koliko snažni bili, mali su i nisu uporedivi sa ove dve velike sile.“ (Aleksandar Vučić, u Parizu; Srbin info, 11.11.2023.)
„…Predsednik Srbije je na sastanku (sa Miroslavom Lajčakom, specijalnim izaslanikom EU za „zapadni Balkan“) istakao da je Srbija spremna na dijalog za poštovanje svega potpisanog i dogovorenog (podvukao – M.G.)…(Sputnik; IN4S, 14.11.2023.)
Predsjednik Republike Srbije Aleksandar Vučić raspisao je vanredne parlamentarne izbore za 17.decembar 2023.godine. Postavlja se razumno pitanje: Zašto vanredni izbori ako Srpska napredna stranka (SNS) i njeni koalicioni partneri imaju stabilnu većinu u Narodnoj skupštini?!
Odgovor je da je cilj izbora pokušaj Vučića da osnaži legitimitet (eventualnom većom podrškom građana izraženom kroz bolji izborni rezultat i masovnim obmanjivanjem građana tokom predizborne kampanje) svoje dugovremene „državničke“ politike, pogubne po Srbiju i srpski narod u cjelini.
Glavni cilj vanrednih parlamentarnih izbora jeste i potvrda ličnog režima Aleksandra Vučića. Naime, radi se o njegovom pokušaju produžavanja alibija da može i dalje obmanjivati javnost kako „ništa nije potpisao“ i kako ne „prelazi crvene linije“, prije svega u vezi Kosova i Metohije.
Iako je podnio ostavku na funkciju predsjednika SNS-a, Vučić, kao „običan“ član partije, vodi predizbornu kampanju zloupotrebom državnih resursa i obmanom građana Srbije agresivnim medijskim jednoumljem i debilizacijom javne scene, pa mu je, ako i dalje bude imao podršku zvanične Rusije, otvoren put do izborne pobjede!
Zapadni megakapitalisti – vladari iz sjenke instalirali su Vučića sa osnovnim zadacima da vlasti Srbije faktički, postepeno i perfidno, priznaju lažnu državu Republika e Kosoves i da Srbija potpuno prekine međudržavne odnose sa Rusijom, u cilju potpunog istiskivanja te države sa Balkana. Zato, Vučićeve vlasti postojano sprovode neprekidni, perfidni, „puzajući“ proces razdržavljenja Srbije na Kosovu i Metohiji.
Suprotno Ustavu i ubjeljivo većinskoj volji građana Srbije, njen aktuelni predsjednik „savjesno“ i perfidno, ispunjava postavljene zadatke SAD, V. Britanije i EU (Njemačke), koji su glavni sponzori lažne države Republika e Kosoves. Od stupanja na čelo države, 2017.godine, postojano i uporno, uzurpira nadležnosti Vlade. Drugim riječima, svoju, uglavnom, ceremonijalnu funkciju, neustavno proširuje i na utvrđivanje i vođenje spoljne politike. A po Ustavu RS, „Vlada utvrđuje i vodi politiku“ (član 123 stav 1).
Vučić javnosti postojano iskazuje nepokolebljivost na „evropskom putu“ (koja nameće i obavezu usaglašavanja spoljne politike Srbije sa EU, što znači i uvođenje sankcija Srbije Rusiji). I pored njegovog javnog priznanja (6.maja 2022.godine) da „suočeni smo sa neprimerenim pristiscima…(i) licemerjem dela zapadnog sveta“ i „Srbija će biti pod velikim pritiskom Zapada da prizna Kosovo, i to postaje nesnosno“, kazao je da je „poruka svima da će Srbija biti snažnije na evropskom putu“.
Ne treba zanemariti ni veliki ucjenjivački kapacitet Zapada prema Vučiću zbog kriminala u koji je uključen i on i njegova rodbina, kumovi i prijatelji. Zato mu od bespogovorne poslušnosti zapadnim moćnicima zavisi, ne samo opstanak na vlasti, nego i boravak na slobodi, i njega i njemu bliskih osoba. Svoje lične interese (opstanak na vlasti po svaku cijenu i zaštitu „porodičnog biznisa“) stavlja iznad državnih nacionalnih interesa Srbije i srpskog naroda!
Jednom riječju, sa Vučićem na vlasti, Srbija mora da, bez odlaganja i de facto i de iure (i stvarno i pravno) prizna lažnu „državu Kosovo“ i da se odrekne (derelictio) Kosova i Metohije. To znači da u potpunosti sprovede, sve dogovorene (podvukao – M.G.) sporazume, a prije svega, Drugi briselski i Ohridski, iz februara i marta 2023.godine. Vučić je i u, na početku ovog teksta citiranom medijskom navodu, saopštio da će Srbija sprovesti sve, potpisane i dogovorene, sporazume sa Kosovom. A SAD i EU su Vučiću postavile ultimatum da prizna „Kosovo“.
Prema međunarodnom javnom pravu, i usmeni pristanak šefa države neposredno obavezuje državu koju predstavlja, jer je ovlašćen da samostalno izjavljuje volju u međunarodnim odnosima. Naravno, ukoliko to njeni građani, kao nosioci suverenosti, i izvršni (Vlada) i zakonodavni organ (Narodna skupština) prihvate odnosno potvrde (ratifikuju).
Svjedoci smo da SAD i Evropska komisija (vlada EU) namjeravaju da ubrzaju „dijalog“ vlasti Srbije i „države Kosova“, u cilju postizanja tzv. sveobuhvatnog sporazuma koji bi značio prijem te lažne države u UN i NATO i doveo do brzog ujedinjenja sa državom Albanijom. Vučićeva vlast kao jedini preduslov razgovora insistira na formiranju Zajednice srpskih opština (ZSO).
Ilustracija
Podsjetimo se šta o tome piše u Prvom briselskom sporazumu, iz 2013.godine?
„1. Postojaće Asocijacija / Zajednica opština u kojima Srbi čine većinsko stanovništvo na Kosovu…
4. U skladu sa nadležnostima dodeljenim Evropskom poveljom o lokalnoj samoupravi i kosovskim zakonom, opštine učesnice će imati pravo da sarađuju (u)…oblastima ekonomskog razvoja, obrazovanja, zdravstva, urbanizma, ruralnog razvoja…
(Opštine učesnice mogu imati) 5…druge dodatne nadležnosti koje mogu delegirati centralne vlasti („države Kosovo“).
6. Zajednica / Asocijacija će imati reprezentativnu ulogu prema centralnim vlastima i u tom cilju biće predstavljena u konsultativnom veću zajednica…
Zaključujemo: Zajednica (srpskih) opština djeluje u okviru pravnog poretka „države Kosovo“ i u skladu sa „kosovskim zakonom“ i ne posjeduje nikakve državne funkcije.
Stav SAD jeste „da ne treba stvarati dodatni nivo vlasti na Kosovu“, te da „izvršna ovlašćenja nisu nešto što se predviđa za zajednicu srpskih opština“. ZSO bi trebalo da bude „u skladu sa Ustavom Kosova“.
Američki izaslanik za „zapadni Balkan“ Gabrijel Eskobar rekao je da su sporazumi koje su Srbija i „Kosovo“ postigli zakonska obaveza za obje strane i da to da li će biti potpisani ili ne – ne utiče na obavezu koju imaju da ih sprovode. On je, za „Glas Amerike“, rekao i da su sporazumi pravno obavezujući, a to su oba lidera (Vučić i Kurti) prihvatila i obavezala se pred EU i SAD i imaju konkretne obaveze koje treba da ispune na putu normalizacije, priznanja kosovskih carinskih dokumenata, registarskih tablica, ličnih karata…
„Preostalo je samo pitanje kada i na koji način će obje strane sprovesti svoje obaveze, a ne da li će.“, upozorio je.
Foto: Instagram/buducnostsrbijeav
I Ursula fon der Lajen (predsjednica „Vlade EU“ – Evropske komisije, po profesiji ginekolog) je kazala da je najbitnije da se primijene sporazumi na koje se Vučić obavezao, a to, praktično, znači i na priznanje nezavisnosti „Kosova“. Kazala je i da „Kosovo“ treba da uspostavi ZSO, a Srbija da de facto, prizna „Kosovo“.
Naprijed navedeno potvrđuje i sadržaj Godišnjeg izvještaja EK o Srbiji, od 8.11.2023.godine.
„Srbija mora da pokaže ozbiljnu posvećenost, da uloži više napora i napravi kompromise da bi proces normalizacije odnosa sa Kosovom napredovao…“, navedeno je u izvještaju.
EK je pozvala Srbiju i „Kosovo“ da „bez daljeg odlaganja i preduslova“ počnu da primjenjuju postignute sporazume. Beograd mora da ispuni svoje obaveze i posveti se punoj primjeni svih prethodnih sporazuma i Sporazuma o putu ka normalizaciji i njegovog Aneksa za implementaciju, te omogući pregovore „o sveobuhvatnom pravno obavezujućem sporazumu“, jer „normalizacija odnosa je suštinski uslov na evropskom putu Srbije i Kosova“.
EK ocjenjuje da povlačenje kosovskih Srba iz kosovskih institucija i bojkot lokalnih izbora na sjeveru Kosova krše obaveze Srbije u okviru dijaloga i predstavljaju kršenje Briselskog sporazuma iz 2013. i Sporazuma o pravosuđu iz 2015.“
„Ostaje imperativ da Srbi aktivno učestvuju u lokalnoj upravi, policiji i pravosuđu na sjeveru Kosova.“ Nalaže se sprovođenje lokalnih izbora „uz bezuslovno učešće kosovskih Srba“.
Ovo je samo insistiranje na primjeni onoga na šta se Vučićeva vlast obavezala potpisivanjem Prvog briselskog sporazuma, iz 2013, godine. U njegovoj tački 11., propisano je da „Opštinski izbori biće organizovani u severnim opštinama 2013.godine uz posredovanje OEBS-a, a u skladu sa kosovskim zakonom…“
A u tački 10 dogovoreno je da „Sudske vlasti biće integrisane i funkcionisaće u okviru pravnog sistema Kosova…“
Dana 9. februara 2015.godine, Srbija i „Kosovo“ su potpisali Briselski Sporazum o pravosuđu, odnosno o integraciji srpskih sudija i tužilaca sa sjevera Kosova u kosovski sistem. U Sporazumu je predviđeno da će se „na pravosudne institucije…primjenjivati kosovski zakoni u skladu sa Prvim (briselskim) sporazumom“, i da će srpske sudije polagati „statusno neutralnu zakletvu“. Sporazum je počeo da se primjenjuje 17.oktobra 2017.godine.
Printscreen (Arhiva)
Integrisanje srpskih sudija (40 sudija i 13 tužilaca) u kosovski pravosudni sistem, izvršeno je polaganjem zakletve pred tadašnjim „predsjednikom Kosova“, ratnim zločincem, Hašimom Tačijem. Nakon polaganje zakletve, Tači je čestitao sudijama i tužiocima riječima:
„Pozdravljam vašu spremnost da se integrišete u kosovsko pravosuđe i da radite u skladu sa kosovskim zakonodavstvom.“
I šta ostade od „statusno neutralne“ zakletve? „Kosovsko pravosuđe“ i „kosovsko zakonodavstvo“ su atributi suverene države!
Na šta je Vučić, kao predsjednik Republike, obavezao državu Srbiju i njene građane?
Sporazumi koje je njegova vlast potpisala ili postigla, u okviru EU, a pod pokroviteljstvom i SAD, V. Britanije i NATO pakta, značili su sve veće razdržavljenje Srbije (razvlašćivanje nadležnih državnih organa) na Kosovu i Metohiji. Zbog toga, on ne snosi samo političku odgovornost za pogubnu spoljnu i bezbjednosnu politiku, nego i krivičnu odgovornost.
Pristanak Borisa Tadića i Ivice Dačića, što je u potpunosti prihvatio i Vučić, da se pregovarači proces pronalaženja rešenja za kosmetski problem, sa Savjeta bezbjednosti UN prenese u okviru EU (uz SAD i V. Britaniju), ravan je državnom i nacionalnom samoubistvu! “Posredništvo“ EU bilo je i jeste sistemski i neprekidni pritisak da vlasti Srbije pristanu na odricanje od KiM, uz neprekidne prijetnje sankcijama i stalno Vučićevo popuštanje radi „evropskog puta Srbije koji nema alternativu“. Jednom riječju, EU nije objektivan i neutralan posrednik, već sponzor „države Kosovo“.
Generalna skupština UN je, 9.septembra 2010.godine, na predlog Srbije, usvojila Rezoluciju broj 64/298. Tekst predloga, tadašnje srpske vlasti usaglasile su sa EU. Tom Rezolucijom, Generalna skupština je „pozdravila spremnost EU da olakša proces dijaloga između strana“. U Rezoluciji se navodi i da bi proces „dijaloga…imao cilj da…ostvari napredak na putu ka EU…“
„Kompromis je postignut, kako bi sva pitanja bila rešavana u partnerskom odnosu sa Evropom.“
Znači, Rezolucijom je trebalo omogućiti dijalog između Beograda i Prištine, uz, objektivno i nepristrasno, posredovanje EU.
Međutim, i tadašnje, i kasnije Vučićevo, prozapadno marionetsko rukovodstvo Srbije namjerno je prenebregnulo činjenicu da su, do datuma usvajanja Rezolucije, već 22, od ukupno 27 članica EU priznale lažnu državu Republika e Kosoves. Takođe, devet najvećih i najmoćnijih članica EU neposredno je učestvovalo u monstruoznoj agresiji na SRJ, 1999.godine. Znači, bilo je očigledno da EU ne može biti posrednik radi „olakšavanja procesa dijaloga između strana“, već faktor ultimativnog pritiska na Srbiju da se odrekne središnje srpske zemlje, Kosova i Metohije.
Jednom riječju, EU (bez obzira što pet članica nije, zbog sopstvenih interesa, priznalo „državu Kosovo“) nije objektivan i neutralan posrednik, već sponzor te lažne države.
Od tzv. prvog Briselskog sporazuma, iz 2013.godine, pa preko „Pregovaračkog okvira“ radi pristupanja Srbije EU, iz 2014.godine, te Vašingtonskog sporazuma iz 2020.godine, Drugog briselskog i Ohridskog iz 2023.godine, Vučićeva vlast je samo razdržavljivala Srbiju na prostoru Kosova i Metohije. Čak je, preko „Srpske liste“, kao političke filijale Srpske napredne stranke, nekoliko godina, bila i dio „Vlade Kosova“?!
Već na početku pregovaračkog procesa o pristupanju EU („Pregovarački okvir“), 2014.godine, bilo je jasno da Srbija može postati članica EU samo bez Kosova i Metohije! Normalizacija odnosa sa „državom Kosovo“, tačnije, priznanje te državolike tvorevine, ključna je obaveza Srbije u procesu eurointegracija.
Foto: Pokret Oslobođenje
Briselskim sporazumom („Prvim sporazumom o principima koji regulišu normalizaciju odnosa“), iz 2013.godine, Srbija je, de facto, priznala „državu Kosovo“ i samoraspustila se i samoiselila sa središnje srpske zemlje. Drugim riječima, Srbija se, samovlasnim neustavnim i nezakonitim odlukama njene (Vučićeve i Dačićeve) vlasti, na teritoriji AP Kosovo i Metohija, odrekla suverenosti, upravne (policijsko – bezbjednosne) i sudske vlasti, te službe civilne zaštite, što su bitni elementi državnosti, odnosno, priznala je ustavnost i zakonitost pravnog poretka „države Kosovo“. Administrativne granice između centralne Srbije i KiM postale su državne granice. I takav Sporazum se, nesmetano i neometano od vlasti Srbije, primjenjuje do dana današnjeg.
Ovakvim postupanjem, Vučić i Dačić se, ne samo prekršili Ustav Srbije, nego su počinili i teška krivična djela i to: Priznavanje kapitulacije ili okupacije (član 306 Krivičnog zakonika (KZ)) i Ugrožavanje teritorijalne cjeline (član 307 KZ).
I 27.februara 2023.godine, u Briselu, Vučić je (kao neovlašćeni pregovarač), bez primjedbi, prihvatio tekst i implementaciju „Sporazuma o putu normalizacije između Kosova i Srbije, kojim SAD i EU nameću Srbiji priznanje lažne države Republika e Kosoves.
„Mogu da saopštim da su Vučić i Kurti danas dogovorili da nisu potrebni novi razgovori u vezi sa prijedlogom EU…“, izjavio je Žozep Borelj, EU komesar za spoljnu i bezbjednosnu politiku.
Istog dana, na zvaničnom sajtu EU, objavljen je tekst, obavezujućeg i nepromjenljivog, predloga evropskog sporazuma – Plana za normalizaciju odnosa Beograda i Prištine, od jedanaest članova, koji je u cjelosti neprihvatljiv za Srbiju, jer bi njegovim potpisivanjem i potvrdom (ratifikacijom) priznala puni državni međunarodnopravni subjektivitet „države Kosovo“!
Taj Plan „bi trebalo da dovede do pravno obavezujućeg sporazuma o sveobuhvatnoj normalizaciji odnosa“ (član 6 stav 1) dvije nezavisne i međunarodno priznate države. U članu 11 je predviđeno da „Obje strane se obavezuju da će poštovati Mapu puta za implementaciju (plan sprovođenja) koja je priložena ovom sporazumu“.
Foto: Twitter/@JosepBorrellF
Mediji su prenijeli riječi izaslanika EU za dijalog Beograda i Prištine Miroslava Lajčaka , od 23.februara 2023.godine:
„…predsednik Vučić u januaru, a premijer Kurti u februaru, rekli su da prihvataju predlog…“.
I trenutna masovna preregistracija motornih vozila sa tablica Republike Srbije na tablice lažne druge albanske države na Balkanu je samo ispunjavanje onoga na šta su se Vlasti Srbije obavezale. Naime, u tački 7 Sporazuma o slobodi kretanja, koje su, u julu 2011.godine, potpisale vlasti Srbije (za mandata predsjednika Tadića i premijera Mirka Cvetkovića) propisano je:
„Svi vlasnici automobila sa prebivalištem na Kosovu će koristiti RKS (Republika Kosovo) ili (tobože, statusno neutralne) KS (Kosovo) registarske tablice za vozila…Izdavaće ih nadležni organi na Kosovu…“
U septembru 2016.godine (za predsjedničkog mandata Tomislava Nikolića i Vučićevog premijerskog mandata) potpisan je Dogovor u vezi sa finalizacijom sprovođenja Sporazuma o slobodi kretanja iz 2011.godine. Tačka 7 Dogovora glasi:
„Administrativna struktura za izdavanje dokumenata koji su potrebni za registraciju vozila sa registarskim tablicama koje izdaju vlasti Kosova će biti postavljena u novembru 2016.godine“
A registarske tablice „države Kosovo“ ne mogu se dobiti bez „kosovarske“ lične karte i uvjerenja o državljanstvu te lažne države.
I koncept vojne neutralnosti Srbije je samo paravan Vučićeve vlasti koji se koristi za obmanjivanje građana o tobožnjoj principijelno izbalansiranoj saradnji Srbije sa NATO paktom i Rusijom (Organizacijom dogovora o kolektivnoj bezbjednosti – ODKB). A u stvarnosti, Srbija (Vojska Srbije) sarađuje sa NATO-om kroz specifične i raznovrsne programe tzv. strateškog partnerstva na putu pune integracije u NATO i ostvaruje najveći stepen institucionalne saradnje za jednu državu nečlanicu, dok je saradnja sa ODKB-om deklarativna i simbolična.
„Mi smo vojno neutralna zemlja, nismo politički neutralna država, nalazimo se na evropskom putu i dok god se nalazimo na evropskom putu ne možemo da budemo politički neutralni, a vojnu neutralnost ćemo da čuvamo.“
Po Vučiću, dakle, Srbija nije politički neutralna država i orijentisana je na pristupanje EU, iako Unija vodi neprijateljsku politiku prema Rusiji?! I šta, suštinski, predstavlja koncept vojne neutralnosti Srbije, ako članstvo u EU nije moguće bez članstva u NATO-u?! EU = NATO. Znači, Srbija ne može biti politički orijentisana ka EU i vojno neutralna!
Svjedoci smo i dugogodišnje protivrečnosti: Vučić, neprekidno i jasno, vodi antirusku politiku, a rusko državno rukovodstvo ga podržava?! Time su brojni patriotski opredijeljeni građani – birači dovedeni u zabludu da Vučić vodi patriotsku politiku i da je opredijeljen za savezništvo sa Rusijom, a istovremeno, rodoljubive političke stranke i istaknute javne ličnosti su uskraćene za dovoljnu podršku za promjenu Vučićeve vlasti.
Nakon vanrednih parlamentarnih izbora, (Vučićeva) Vlada Srbije mora uvesti sankcije Rusiji!
Zvanična Srbija nije priznala povratak poluostrva Krim matici Rusiji (2014), niti je ruskom osoblju iz Srpsko-ruskog humanitarnog centra u Nišu (formiranom još 2012.godine) priznala diplomatski status (privilegije i imunitete).
Vučićeva vlast je rusku vojnu operaciju u Ukrajini označila kao agresiju, odnosno kao „kršenje međunarodnog prava“ i podržala teritorijalnu cjelovitost Ukrajine. Podrškom antiruskim rezolucijama u UN, izrazila je lojalnost Zapadu. To je neprijateljski gest prema Rusiji koja je (uz Kinu) jedini garant teritorijalne cjelovitosti Srbije, u skladu sa Rezolucijom 1244 Savjeta bezbjednosti UN, od 10.juna 1999.godine.
Aktuelni predsjednik Republike Srbije je, čak, u maju 2022.godine, lažno optužio predsjednika Putina da je, svojim izjavama o NATO agresiji na SRJ i o Kosovu i Metohiji, doprinio (?!) povećanju pritiska Zapada na Srbiju da prizna nezavisnost „Kosova“?! Naime, između ostalog, izjavio je:
„…On (Putin) koristi kosovski primer i odluke Međunarodnog suda pravde kao presedan da opravda svoje (nelegalne) postupke u Donbasu i drugim delovima Ukrajine…naša situacija je postala gotovo nemoguća…Naša pozicija je…izjavama predsednika Putina dodatno iskomplikovana.“
A predsjednik Rusije je samo, s pravom, ukazao da zbog agresije zapadnih država na SRJ i njihovog priznanja lažne države „Kosovo“, međunarodno javno pravo više ne postoji. I, ono što je najvažnije, jasno je naglasio da Rusija neće priznati drugu albansku državu na Balkanu, te da će Rusija i dalje podržavati Rezoluciju 1244.
Foto: RTS PROMO
Citiraćemo Vučićeve, javno izgovorene, riječi kojima najavljuje uvođenje sankcija Rusiji:
„Zadržaćemo tu politiku (neuvođenja sankcija Rusiji) do trenutka dok šteta ne bude veća od koristi, kada budemo morali da prihvatimo drugu realnost…Neću bežati od toga da vam saopštim da smo promenili odluku ako vidimo da prosto ne možemo dalje i više (8.oktobar 2022.)…Jedina oblast (u Izvještaju Evropske komisije (EK) o Srbiji za 2022.godinu) u kojoj je zabeleženo nazadovanje naše zemlje tiče se odnosa Srbije prema uvođenju sankcija Ruskoj Federaciji. Srbija će sa velikom ozbiljnošću i odgovornošću sagledati stavove EU po tom pitanju…nastavićemo da radimo na našem evropskom putu…(12.oktobar 2022.).
U januaru 2023.godine Vučić je kazao:
„…Za nas je Krim Ukrajina, Donbas je Ukrajina…“?“
A 31.decembra 2022.godine je izjavio:
„…Sa NATO-om moramo da sarađujemo, jer ste vi, Rusi, napustili Kosovo…“?!
Uskraćivanjem podrške Vučiću, odnosno kritičkim odnosom prema njegovom „državništvu“, rukovodstvo Rusije odlučujuće bi pomoglo „osvješćivanju“ patriotski opredijeljenih građana, te znatnom padu izborne podrške i njemu i Dačiću, odnosno SNS-u i SPS-u. To bi bio i jak predizborni vjetar u leđa, partijama i istaknutim pojedincima koji se zalažu za istinsko zastupanje interesa Srbije i srpskoga naroda u cjelini.
Srpsko javno stanovište ne smije biti antirusko, jer srpski narod i srpske zemlje nemaju drugog puta spasenja, osim uz Rusiju. Ali, jedini iskreni saveznici Rusije u Srbiji su rodoljubive partije, druge organizacije i udruženja i javne ličnosti kojima je savezništvo Srbije i Rusije na prvom mjestu.
Vučić je pretvorio Srbiju u, političku i ekonomsku, koloniju glavnih sponzora „države Kosovo“ ( SAD, V. Britanije i Njemačke, prije svega). Zato, nedvosmisleno proizilazi da je jedino spasonosno rešenje za Srbiju i srpski narod promjena Vučićeve vlasti.
Srbija nikad neće biti primljena u EU! I kada bi se njene vlasti odrekle Kosova i Metohije, sponzori lažne države Republika e Kosoves samo bi nastavili njeno dalje rasparčavanje!
Milan Gajović, diplomirani pravnik sa advokatskim ispitom i diplomirani ekonomista, iz Podgorice 20.novembar 2023.godine
