U Srbiji se rađa 100.000 beba godišnje manje nego pre 70 godina

Izvor:

Beta

Državna sekretarka u Ministarstvu za brigu o porodici i demografiji Milka Milovanović Minić izjavila je da se pedesetih godina prošlog veka u Srbiji godišnje rađalo 160.000 beba, a sada je taj broj 60.000, saopšteno je iz tog Ministarstva.

Milovanović Minić je tokom posete Kruševcu izjavila da „u odnosu mortaliteta i nataliteta godišnje gubimo 40.000 ljudi, a da je ta brojka u godini pandemije koronavirusa i veća“.

„Svaki peti stanovnik u Srbiji stariji je od 65 godina, a tek svaki sedmi mlađi od 14. Programom „Srbija 2025″ Vlada Srbije osnažuje mlade da ranije zasnivaju porodice“, kazala je Milovanović Minić.

Ona je istakla i da je Vlada Srbije, osnivanjem resornog ministarstva, postavila dobre temelje za rešavanje problema demografije, a da rezultati zavise od dobre koordinacije lokalne samouprave, resornih ministarstava i zakonodavne vlasti.

Кad je reč o Кruševcu, kako se navodi u saopštenju, grad iz lokalnog budžeta za podršku porodici godišnje izdvaja 43,1 milion dinara, pri čemu se za svaku nezaposlenu porodilju iz lokalnog budžeta izdvaja 40.000 dinara, a ovaj grad nema listu čekanja za upis u vrtić.

POSLEDNJE OBJAVLJENO

- Sećanje na žrtve iz Kragujevca i ljotićevca Marisava, zločinca po ljudskim, pravnim i božijim merilima
  21/10/2021ISTORIJA / KOMENTARIzvor: Politički.rs Fašistički okupatori, u saradnji sa domaćom kolaboracionističkom žgadijom, su 21. oktobra 1941. godine, u znak odmazde zbog akcije pokreta otpora u kojoj je ubijeno 10 i ranjeno 26 vojnika nemačkog Vermahta, streljali 2.796 civila iz Kragujevca i okolnih sela, među kojima je bilo i 300 đaka i profesora Prve kragujevačke gimnazije. Povodom sećanja na žrtve od strane fašista i ljotićevske bagre, koja i dan danas živi oličena u raznoraznim Dverjanima, Obrazima i drugim kukavičkim krdima i nakotima, prenosimo vam tekst koji je objavljen pre par godina. Inače, da vas podsetimo, Srbija je danas, 80 godina posle kragujevačkog krvavog oktobra okupirana zemlja, okupatori su isti, samo sad ne nose oružje, a na svake četiri godine opšta je trka ko će međ’ Srbima biti veći domaći izdajnik i kolaboracionista, i ko će više satreti one koji još uvek žive, u još uvek neispražnjenoj i neumrloj Srbiji. Seća li se neko Marisava iz šumadijskog sela Gradac? Marisava Petrovića koji je rođen daleke 1896? Umro je u Minhenu 1974. Ali ne kao gastarbajter, već kao ljotićevac. “Proslavio se” pre ravno 80 godina. Srpski simpatizeri nacizma okupljeni oko stranke Zbor našli su posle poraza njihovih mentora u Drugom svetskom ratu utočište na širem području Minhena. Tamo, gde je Iskru, glasilo srpskih klerofašista, izdavao brat Dimitrija Ljotića, Jakov zvani Jaša. Nedeljom su svi išli u crkvu gde ih je dočekivao prota Aleksa Todorović, inače za vreme nemačke okupacije Srbije sveštenik zvanično zadužen za duše pripadnika Srpskog dobrovoljačkog korpusa. Nemačkim okupatorima je osnivanje takve vojne formacije koja bi okupacionoj upravi pomogla u uništavanju komunista i Jevreja predložio sam Ljotić. Osnovana je Srpska dobrovoljačka komanda, koja je tek docnije preimenovana u Srpski dobrovoljački korpus, piše “Dojče vele”. Pošto je završio samo osnovnu školu, vatreni pristalica “vođe” Ljotića, Marisav Petrović ne beše baš od velikog znanja i koristi. Osim u zlim vremenima. Njega je tada, nakon okupacije, imenovalo za zapovednika Petog odreda SDK. E, onda dolazi taj 21. oktobar 1941. Činjenica je da tog dana ljudi koji su pod komandom Marisava hapse građane i decu po Kragujevcu pomažući Nemcima. Sve uhapšene će posle streljati pripadnici Vermahta. U okupiranoj Srbiji su Ljotićevi dobrovoljci, tako kažu nemačke hronike, polagali zakletvu u kojoj su se zaricali da će celom dušom biti odani Otadžbini. Takvu njihovu “vernost” su nagrađivali nemački okupatori, snabdevajući ih uniformama, oružjem i hranom, a bili su i na platnom spisku Nedićeve kvislinške vlade. Marisav je po ljudskim, pravnim i božijim merilima bio ratni zločinac. Jer su njegovi ljudi terali sugrađane na stratište. Umro je kao slobodan čovek u Minhenu sredinom sedamdesetih godina prošlog veka. A grešnik koji je blagosiljao ljotićevske duše, prota Todorović, takođe je umro u Minhenu 1979. Nemački izvori navode da je u Kragujevcu ubijeno najmanje 3.000 ljudi u ime odmazde za deset poginulih i 26 ranjenih Nemaca. Ukupna brojka ubijenih srpskih civila u Kraljevu i Kragujevcu prema nemačkim izvorima kreće se između četiri i pet hiljada, dok je jugoslovenska istoriografija navodila da je streljano između sedam i osam hiljada ljudi. U nemačkim izvorima sam naišao i na podatak da je od aprila do decembra 1941. u “akcijama odmazde” ubijeno do 30.000 srpskih “talaca”. A da su do kraja rata Vermahtove cevi pobile 80.000 civila. Dakako, dimenzije zločina koje je 1941. počinila nemačka regularna vojska u Srbiji – Vermaht – nadmašila je mnoga zlodela elitnih nacističkih trupa širom Evrope – one nisu bile stacionirane u Srbiji. Šta se desilo sa nemačkim ratnim zločincima? Generalfeldmaršal Vilhem List, koji je u Nirnbergu bio osuđen na doživotnu robiju zbog nezakonitih “akcija odmazde” pomilovan je već početkom pedesetih. General koji je 10. oktobra 1941. izdao naređenje da se za svakog ubijenog Nemca strelja 100 srpskih civila, a za svakog ranjenog 50 i koji je zapovedao 717. pešadijskom divizijom, Austrijanac Franc Beme, oduzeo je sebi život 1947. u istražnom zatvoru. Mesni zapovednik zadužen za sprovođenje odluke o streljanju civila major Paul Kenig kao i zapovednik 749. pešadijskog puka Oto Deš bili su početkom šezdesetih kratko pod istragom koja je ubrzo obustavljena. Većina direktnih krivaca za nečuvene zločine živela je nesmetano svoj građanski život posle rata. Paul, Oto i – Marisav su se svakog jutra budili, obavljali svakodnevne poslove, odlazili na pivce u zapadnonemačkoj posleratnoj, nedovoljno denacifikovanoj državi blagostanja. A njihove su žrtve svakog od tih petnaestak hiljada dana koliko su ih njihovi dželati nadživeli – bile mrtve. Zato je važno da se setimo kragujevačkih i kraljevačkih žrtava ali i njihovih dželata. Pravda automatski pobeđuje samo u lošim holivudskim filmovima. I jedina pravda kojoj se naknadno možemo nadati jeste – istina. Zapamtimo li svi zajedno gde su civilizacijski procepi, možda ne upadnemo baš prvom prilikom u neki od njih. Pročitajte još“‘Oće Boško od Ljotića, al’ neće Ljotić iz Boška”: Hoće kao Šešelj da iseli Tita iz Kuće cvećaTV Bastilja je tu, a gde je on: Vuk Drašković – profiter svih srpskih nesreća.Drugi svetski rat, antifašizam i revizionizam: „Sutjeska je danas višestruko izdana“Mesić: Blajburg je izmišljotina, pojedinci iz Crkve ne mogu da prežale NDH Like this:Like Loading......

Pročitajte još

Ostavite komentar Cancel reply

%d bloggers like this: